Γύρω  στο 1820, ένα χρόνο πριν ξεσπάσει η Ελληνική Επανάσταση, τα δύο αδέρφια ο Γεώργιος και ο Νικόλαος Μπουζιάνης, που ζούσαν στον Άκοβο, φιλονίκησαν σοβαρά με έναν Τούρκο. Σύμφωνα με την παράδοση, χωρίς όμως να υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να το επιβεβαιώσουμε, η διαμάχη αυτή είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο του Τούρκου, γεγονός που ανάγκασε τα αδέρφια να εγκαταλείψουν τον Άκοβο για να γλιτώσουν την οργή των ομοεθνών του. Το ότι δεν υπάρχουν στα μητρώα αρρένων του Ακόβου γεννήσεις με το επίθετο Μπουζιάνης μετά το 1820 (την έρευνα πραγματοποίησα ο ίδιος στα αρχεία του Ακόβου που φυλάσσονται στο Δήμο Μεγαλόπολης), δηλώνει ότι πράγματι η οικογένεια έφυγε για κάποιο σοβαρό λόγο ξαφνικά από τον Άκοβο και δεν επέστρεψε ποτέ. Σημειώνουμε ότι η οικογένεια Μπουζιάνη εθεωρείτο από τις παλιές οικογένειες του Ακόβου σύμφωνα με τα Ακοβίτικα νέα, τεύχος 16 του 2007.

OI OIKOΓENEIEΣ (ΣOΪA) TOY AKOBOY

“Oι παλιές οικογένειες του Aκόβου, που φέρονται να έχουν εγκατασταθεί στον Άκοβο µέχρι σήµερα είναι οι παρακάτω:Aθανασόπουλος, Bέκκος, Γεωργαντάς, Γιαννακόπουλος, Kαίσαρης, Kαλογερόπουλος, Καρούτσος, Nικητάκης,
Kολοκοτρώνης, Λίβας, Λυµπέρης, Λυµπερόπουλος, Mενούνος, Mεταξάς, Mήτρος, Mπένος, Μπουζιάνης,
Μωρογιάννης, Παπαδηµητρίου, Παπαγιαννόπουλος, Πολυχρονόπουλος, Παπαδόπουλος, Παπαγεωργίου, Πανα-
γιωτόπουλος, Πουλόπουλος, Πιέρος, Παυλάκης, Pαβάνης, Σαχλάς, Σιαφιώλης, Σιεµέκης, Σπανός, Σταθόπουλος,
Σωφρονάς, Tζαµουράνης ή Tζιαµουράνης, Tζανέτος, Tσαπράλης, Tζαβάρας, Tσιχριτζής, Tσώκρης, Φουσέκης,
Xριστόπουλος και Xάππας.
Oρισµένες από τις οικογένειες αυτές ήλθαν στον Άκοβο από άλλα µέρη πριν το 1800. Aυτές είναι: Kαίσαρης,
Mενούνος, Μεταξάς, Tζαµουράνης ή Tζιαµουράνης και Tσιχριτζής. Δεν είναι γνωστό από που ήλθαν στον Άκοβο
αυτές οι οικογένειες εκτός από την οικογένεια Tζαµουράνης ή Tζιαµουράνης, που η παράδοση λέει ότι
προέρχεται από την Ήπειρο, από την Tζαµουριά. Λίγο πριν το 1900 παρουσιάζονται στον Άκοβο µερικές νέες οικογένειες οι: Παπαευθυµίου και Xριστοφιλάκης.
Mετά τον A’ Παγκόσµιο πόλεµο εγκαταστάθηκαν οι: Σταµατελόπουλος, Tζούβελης και Zαφείρης ή Zαφειρόπουλος”.

Λίγα λόγια για την οικογένεια των Κολοκοτρωναίων¹

Oι Kολοκοτρωναίοι ήλθαν στον Άκοβο το1785, από το Λιµποβίσι της Γορτυνίας. “Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στα υπαγορευμένα απομνημονεύματά του δίνει σημαντικά στοιχεία για την ιστορία της οικογένειάς του πριν από αυτόν”. Το αρχικό επώνυμό της ήταν Τζεργίνης. Στη συνέχεια ο Δήμος Τζεργίνης που έζησε την εποχή της Βενετοκρατίας στη Πελοπόννησο (1685-1715) είχε έναν υιό που ονομάστηκε Μπότσικας (επίθετο για μικρόσωμο και μαυριδερό). Ο υιός του Μπότσικα ονόματι Γιάννης, ήταν ο πρώτος της γενιάς του που υιοθέτησε το όνομα Κολοκοτρώνης. Κατά την οικογενειακή παράδοση κάποιος Αρβανίτης χαρακτήρισε το Γιάννη με το προσωνύμιο «Μπιθεκούρας» (στα αρβανίτικα σημαίνει αυτός που έχει δυνατά οπίσθια) και έμεινε στον ίδιο το όνομα «Κολοκοτρώνης», που είναι η ακριβής μετάφραση του αρχικού στη μητρική του γλώσσα. Ο Γιάννης ήταν ο παππούς του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Κατά μία άλλη εκδοχή κατόπιν έρευνας του ακαδημαϊκού Σπύρου Μελά η μετεπωνυμία της οικογένειας Τζεργίνη σε Κολοκοτρώνη φέρεται να έγινε σε προγενέστερη εποχή, από τον Λάμπρο Κολοκοτρώνη, εγγονό του γενάρχη της οικογένειας Τριανταφυλλάκου Τζεργίνη που μετοίκησε στο πατρογονικό χωριό των Κολοκοτρωναίων (Λιμποβίσι Αρκαδίας), με αρχική καταγωγή από το χωριό Ρουπάκι Μεσσηνίας (Κότσικας>Ρουπάκι) που δεν υφίσταται πλέον. Σχετική μαρμάρινη επιγραφή με τις 12 γενιές Κολοκοτρωναίων, κατά τον Σπύρο Μελά, έχει αναρτηθεί στον κήπο του ανακατασκευασμένου σπιτιού του Θ. Κολοκοτρώνη στο Λιμποβίσι Αρκαδίας, που λειτουργεί σήμερα ως μουσείο.

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε το 1770 στο Ραμοβούνι της Μεσσηνίας. Το 1785 σύμφωνα με τον ίδιο (βλέπε Απομνημονεύματα Θ. Κολοκοτρώνη Γ. Τερτσέτη) σε ηλικία 15 ετών ήρθε στον Άκοβο. Αυτή η περίοδος ήταν ιδιαίτερα σημαντική για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του και την εξοικείωσή του με τα όπλα, τις τοπικές κοινωνικές δομές και τον αγώνα των κλεφτών και αρματολών.

Τι γνωρίζουμε για τη ζωή του στον Άκοβο:

Ηλικία και οικογένεια:

Όπως αναφέρθηκε, ο Κολοκοτρώνης ήταν ακόμα νέος όταν εγκαταστάθηκε στον Άκοβο. Εκεί μεγάλωσε μέσα σε ένα περιβάλλον αγωνιστών, αφού η οικογένειά του ήταν από τις πιο γνωστές οικογένειες κλεφτών και αρματολών της Πελοποννήσου. Η οικογένειά του είχε πολλές διώξεις από τους Τούρκους, ιδιαίτερα λόγω της επαναστατικής δράσης του πατέρα του Κωνσταντή Κολοκοτρώνη, που σκοτώθηκε το 1780.

Σε ηλικία 20 ετών, παντρεύτηκε στον Άκοβο την κόρη του προεστού του Ακόβου, Αικατερίνη Καρούτσου όπου και έζησε τα επόμενα 7 χρόνια “σαν οικογενειάρχης και νοικοκύρης, που απέκτησε κτήματα, σπίτι και περιουσία”. Εκεί εργάστηκε ως αγρότης, κτηνοτρόφος και μυλωνάς.

Η επαφή με τους κλέφτες:

Στον Άκοβο, ο Θεόδωρος ήρθε σε επαφή με τις ομάδες των κλεφτών που δρούσαν στην περιοχή. Αυτή η περίοδος ήταν το “σχολείο του πολέμου” για το νεαρό Κολοκοτρώνη. Συμμετείχε ενεργά στα σώματα των κλεφτών, αρχικά υπό τον Ζαχαριά όπου και απέκτησε στρατιωτική εμπειρία πολύ νωρίς και αργότερα ως επικεφαλής δικού του σώματος.

Οικονομική και κοινωνική κατάσταση:

Η οικογένειά του ζούσε με δυσκολίες, αλλά διατηρούσε κύρος λόγω της στρατιωτικής της δράσης και της συμμετοχής της στην κοινωνική ζωή της περιοχής. Ο Άκοβος τότε ήταν ορεινό καταφύγιο για οικογένειες που αντιστέκονταν στον οθωμανικό ζυγό, και αποτελούσε ασφαλές σημείο για κλέφτες.

Πνευματική και πολιτική ωρίμανση:

Παρά τις δυσκολίες, στον Άκοβο άρχισε να διαμορφώνεται το πνευματικό και πολιτικό προφίλ του Κολοκοτρώνη. Ερχόταν σε επαφή με ιστορίες παλιών αγωνιστών, με ιδέες για ελευθερία, αλλά και με την έννοια της οργάνωσης και της ηγεσίας.

Αναχώρηση από τον Άκοβο:

Το 1797 αναγκάζεται να φύγει λόγω εντεινόμενων τουρκικών διώξεων και φεύγει τελικά για τη Ζάκυνθο, που ήταν τότε υπό αγγλική κυριαρχία, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του.

Παιδιά του θ. Κολοκοτρώνη που απέκτησε με τη γυναίκα του Αικατερίνη ήταν “ο Γενναίος (Ιωάννης), που έγινε στρατιωτικός και μετέπειτα πρωθυπουργός, ο Κωνσταντίνος, ο Πάνος (που δολοφονήθηκε το 1824) και η Ελένη, σύζυγος του Νικήτα Δικαίου. Ο Κολοκοτρώνης είχε έναν ακόμη γιο (τον επίσης Πάνο Κολοκοτρώνη) που τον απέκτησε εκτός γάμου με τη Μαργαρίτα Βελισσάρη, κόρη του Αγγελή Βελισσάρη”.²

Στην παραπάνω φωτογραφία φαίνεται το μονόγραμμα που χάραξε στην πέτρα στον Άκοβο, σύμφωνα με την παράδοση ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης. Στον τόπο αυτό συναντιόταν με τα παλληκάρια του και σχεδίαζαν τις επόμενές τους κινήσεις.

Μάχη Δραμπάλας

Αγία Παρασκευή, ύψωμα Δραμπάλας, Άκοβος Αρκαδία

Πριν κλείσουμε αυτή τη σελίδα, θεωρώ υποχρέωσή μου να κάνω αναφορά στην όχι και τόσο γνωστή μάχη της Δραμπάλας. Σε αυτό το ύψωμα λοιπόν, μεταξύ 5 – 7 Ιουνίου του 1825, πραγματοποιήθηκε η μάχη της Δραμπάλας μεταξύ των Ελλήνων αγωνιστών υπό την αρχηγία του Θ. Κολοκοτρώνη και των στρατευμάτων του Ιμπραήμ. Οι Έλληνες ηττήθηκαν, αλλά και ο Ιμπραήμ είχε σοβαρές απώλειες (700 νεκρούς και τραυματίες). Στη συνέχεια, ο Ιμπραήμ κατέλαβε την Τριπολιτσά και κατευθύνθηκε προς τους Μύλους. Εκεί συνάντησε σθεναρή αντίσταση (13 Ιουλίου 1825) από τους Έλληνες υπό την αρχηγία των Γιάννη Μακρυγιάννη, Κωνσταντίνου Μαυρομιχάλη, Δημητρίου Υψηλάντη και άλλων οπλαρχηγών και αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Τριπολιτσά. Το Ναύπλιο είχε σωθεί. Οι Έλληνες νίκησαν! Αν νικούσε ο Ιμπραήμ στους Μύλους, το Ναύπλιο θα παραδιδόταν και ο ξεσηκωμός στην Πελοπόννησο θα περνούσε στην ιστορία ως μια ακόμη αποτυχημένη εξέγερση.

Σε αυτό λοιπόν το ιστορικό χωριό τον Άκοβο, μεγάλωσε και ανδρώθηκε ο μετέπειτα ηγέτης της Ελληνικής επανάστασης! Σε αυτό το περιβάλλον μεγάλωσαν και οι δύο προ-προ παππούδες μας Γεώργιος και Νικόλαος Μπουζιάνης μέχρι το 1820, ένα χρόνο δηλαδή πριν το μεγάλο ξεσηκωμό, ψυχή του οποίου υπήρξε ο συντοπίτης τους για πολλά χρόνια Θ. Κολοκοτρώνης!

(1) (2) Πηγή Wikipedia Greece

Φωτογραφίες Ακόβου