Τα Καμίνια ή Mπουζιανέικα Φαλαισίας
Ο οικισμός Μπουζιανέικα μαζί με κάποιες οικογένειες που ήρθαν από τον Άκοβο και κάποιες άλλες Καμαραίων, αποτελούν ουσιαστικά τους πρώτους κατοίκους του Καμποχωρίου. Διαβάζω από το βιβλίο “Καμποχώρι Φαλαισίας Αρκαδίας” που όπως είπαμε είναι και η βασική μας πηγή πληροφόρησης. “Με την ιστορία και την εξελικτική πορεία των Μπουζιανέικων έχει ασχοληθεί επισταμένως ο επίτιμος γυμνασιάρχης και ποιητής Φώτης Μπουζάνης που γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά χρόνια του εκεί. Σύμφωνα λοιπόν με τον εκπαιδευτικό Φώτη Μπουζάνη, “η ιστορία αρχίζει εκεί γύρω στο 1820. Ήταν δύο αδέλφια ο Γιώργος και ο Νικόλαος Μπουζιάνης που κατοικούσαν στον Άκοβο και θα εξακολουθούσαν να μένουν στον Άκοβο αν δεν σκόρπιζαν στους τέσσερις ανέμους για να αποφύγουν τον κατατρεγμό των Τούρκων. Ο Γιώργος κατέφυγε εδώ στα Μπουζιανέικα ο δε Νικόλας πήγε στο Λογκανίκο..”
Γενάρχης συνεπώς των Μπουζιαναίων του Καμποχωρίου, είναι ο Γεώργιος Μπουζιάνης που εγκαταστάθηκε στα τότε Καμίνια γύρω στο 1820 κυνηγημένος όπως είπαμε από τον Άκοβο. Παντρεύτηκε (δυστυχώς δεν γνωρίζουμε το όνομα της προ – προ γιαγιάς μας διότι την εποχή εκείνη τα περισσότερα χωριά στην πατρίδα μας τηρούσαν μόνο Μητρώο Αρρένων!) και απέκτησε 3 αγόρια: τον Νικόλαο, τον Θανάση και τον Παναγιώτη. Αυτά με τη σειρά τους έκαναν πολύτεκνες οικογένειες και το ίδιο έπραξαν και τα περισσότερα παιδιά τους. Γρήγορα ο οικισμός μεγάλωσε. Μεγαλώνοντας ο οικισμός πήρε επίσημα το όνομα “Καμίνια” από τα πολλά που άνοιξαν οι κάτοικοι του για να βγάζουν τον ασβέστη και τα κεραμίδια για τα σπίτια τους. Έτσι λοιπόν τα Καμίνια – Μπουζιανέικα αναφέρονται στις επίσημες απογραφές πληθυσμού του ελληνικού κράτους 1861, 17 κάτοικοι, 1879, 87 κάτοικοι, 1889, 84 κάτοικοι ….. 1928 136 κάτοικοι (εδώ συμπεριλαμβάνονται και οι κάτοικοι του Καμποχωρίου) 1940, μηδέν κάτοικοι! Με την έναρξη της κατοχής και οι τελευταίοι εναπομείναντες στα Μπουζιανέικα έφυγαν και πέρασαν απέναντι στο Καμποχώρι ή και αλλού. Ο επισκέπτης του οικισμού σήμερα δεν θα βρει τίποτα άλλο παρά μόνο χαλάσματα και ανάμεσα σε αυτά, ημερομηνίες σε υπέρστυλα όπως 1856, 1865 κ.λ.π
Βλέπουμε λοιπόν ότι τα Μπουζιανέικα – Καμίνια άρχισαν να φθίνουν από το 1920 και εντός 20 ετών ο οικισμός ερήμωσε. Οι περισσότεροι πέρασαν στο Καμποχώρι κάποιοι πήραν το δρόμο της εσωτερικής μετανάστευσης και κάποιοι πήγαν στο εξωτερικό.
Το μόνο κτίσμα που έχει μείνει ανέπαφο στο πέρασμα του χρόνου στα Μπουζιανέικα, είναι η εκκλησία του προφήτη Ηλία. Χτίστηκε το 1885 και μέχρι το 1995 στο ταβάνι της υπήρχαν μικρές αγιογραφίες που καταστράφηκαν κατά την ανακατασκευή της σκεπής. Χρησιμοποιήθηκε για πολλά χρόνια ως ενοριακός ναός και νεκροταφείο των Μπουζιανέικων. Την εκκλησία συντηρούν κυρίως οικογένειες Μπουζιαναίων με τους Καμποχωρίτες τους Καμαραίους, αλλά και οικογένειες των γύρω χωριών. Το εκκλησάκι αυτό γιορτάζει κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου όπου γίνεται και πανηγύρι.
